"Enter"a basıp içeriğe geçin

Etiket: Roman

Şaziye’nin Ölümü

“Yüzüne baktı, hatıraların hepsi aynı anda gözünde canlandı. Annesi görmesin diye gizlice içtikleri sigaranın izmaritlerini cebinden çıkardı. Avucundaki izmaritlere uzun uzun baktı. Başındaki kalabalığa döndü, göz yaşlarının arasından hafif tebessüm etti. Herkes mahcup bir şekilde göz yaşları ile bir ağaca doğru yanaştı. Kızını alnından öperek kulağına eğildi. Sözcükler göz yaşlarına karıştı, hıçkırıklar halinde başını gökyüzüne kaldırdı. Ve gökyüzüne bakarak

– Hüseyin baba öldü kızım, dedi.”

Yorumlar kapalı

Yüzleşme (Ben bir cinayet işledim son)

Sezai Karakoç’a rahmetle…
– Dünyadaki en büyük engel kötülüktür. Eğer kötü biriyseniz hayatı kendinize ve insanlara zehir edersiniz. Başkalarının çocuklarını öldürürsünüz sonra günü gelir kendi çocuğunuzu bile öldürürsünüz, bile isteye yaptığınız bütün kötülükler bir gün hasbelkader bulur sizi. Siz ben kaçtım, kurtuldum dediğiniz anda yapışır yakanıza. Ben şimdi ölüyorum ya, sen de bir başka zaman öleceksin ve yaşayan tek şey olacak kavramlar. Bunun dışında her şey, herkes ölecek. Saygı ve nefret yaşayacak ben ile sen öleceğiz. Bunun için yüzleşmek gerek. İnsan kendiyle, milletler tarihiyle yüzleşmeli. Yoksa hiçbir şey değişmeyecek…

Yorumlar kapalı

Osmanlı’da “Yaprak Dökümü”

Bizsiz bize yetmezdi güçleri Bizimle güçlenerek yettiler bize… Bugünlerde televizyon ekranlarında tekrarına denk geldiğim ‘‘Yaprak Dökümü’’ dizisinden bahsetmek istiyorum. R. Nuri Güntekin’in eşsiz romanından esinlenerek çekilen dizi, ülkemizde yoğun ilgi görmüştü. Öyle ki yıllar sonra yayınlanan tekrarları bile milletimiz tarafından hala teveccühle karşılanıyor. Bense sizlerle gerçek ‘‘Yaprak Dökümü’’ manzarasını paylaşmak…

Yorumlar kapalı