Mayıs; Deniz-Yusuf-Hüseyin-İbrahim-Alpaslan-Sinan … gibi nice genç fidanımızı bizden alan, doğaya coşku salan bir ay.
Acılarla dolu listeye; 3-13 Mayıs 2025 günlerinde, birbirine çok benzeyen iki efsane kişi: Sırrı Süreyya Önder ile eski Uruguay Devlet Başkanı Jose Mujica “PEPE” de eklendi.
Bu canlarımızın ortak amacı: halkalarının, barış içinde; eşit-özgür-insanca yaşaması idi. Bunun için yiğitçe direndiler ve geleceğe ışık saçan yıldızlar olarak aramızdan ayrıldılar.
Mayıs ayında kaybettiklerimiz ile ‘insanlık’ sevdalısı tüm canları sevgi ve saygıyla anıyorum. Işıklar içinde uyusunlar!
Sırrı Bey, çok yönlü, pek çok becerisi olan, engin hoşgörülü, her olguyu sorgulayıp eleştiren, ‘statüko’ karşıtı, ‘insanlık’ dostu bir sosyalistti.
Doğayı, canlıları, farklılıkları sever ve korur. Doğaya, canlıya zarar veren, emeği sömürenlere karşı dururdu. Farklı kimlik, yaşam tarzı ile inançları saygın görürdü.
Felsefeyi, sosyolojiyi, tarihi, teolojiyi, edebiyatı, okuyan, bilen, güçlü belleği ve empati diliyle aktaran, düşündüren usta bir sanatçıydı.
Gökkuşağının tüm renklerini kucaklayan bir ortak payda gibiydi. Yaşam boyu; bilimi, eşitliği, özgürlüğü, barışı savundu ve ‘insani’ bir yolda yürüdü.
Ve şimdi Mezopotamya’nın zılgıtı, Dicle’nin çığlığı olarak tüm Anadolu’yu dolaşıp evrensele ulaştı. Orada da yoldaşları: Denizler, İbolar, Mahirlerle buluştu.
Onu, gür sesli doyumsuz bir kaynağa benzetir; ilgi-sevgi-saygıyla izler, dinler, okur, düşünür, zenginleşir ve dinlenirdim.
Pek çok ortak dostumuz olsa da birbirimizi bilmez tanımazdık. Fakat birkaç ‘tesadüfi’ olayla yollarımızı kesişince, yol ve yönümüzün benzer olduğunu anladım.
İlkinde O, 24 Aralık 1979’da Maraş Katliamını protesto ettiği için 16 yaşında tutuklanan liseli bir gençti…
Ben de İstanbul’da TÖB-DER üyesi 29 yaşında bir eğiticiydim. Meslek örgütüm TÖB-DER’in “Maraş Katliamını” ‘boykot’ kararına on binlerce meslektaşım ile birlikte katılmıştım. Ve iki ay boyunca ‘açığa’ alınmıştım.
Yıllar sonra kısa süren bir selamlaşma ve tokalaşmamız da İstanbul “78’liler Derneği” buluşmasında olmuştu.
İkimizi de ilgilendiren başka bir yaşanmışlık ise şöyle:
Bilirsiniz, Sırrı Bey tüm sohbet ortamlarında kendisini tanıtırken özetle: “Ben Kürtlerin yoğun olduğu bir kentte doğmuş bir Türküm. Fakat Kürt sorunu bitinceye kadar ben bir Kürdüm.” derdi.
Ben ise Kürt ana-babanın Kürtçe konuşan bir çocuktum. Türkçe ile ilkokulda tanışarak 15 yıl okumuş ‘eğitimci’ olmuş ve kırk yıl çalışmıştım. Bu süre içinde anadilimi unutmadım, fakat yasaklı olduğu için alfabesi ile gramerini pek öğrenemedim. Fakat Kürtçe konuşurken kekeme olurum.
Sonuç:
Sırrı Bey sosyalleşip zenginleşen biri, ben ise bir asimilasyon yoksunu…
***
12 Mayıs 2025 günü Sırrı Beyin ömür boyu istediği ve olsun diye de çokça katkı ve bedel ödediği ‘demokratik toplumsal barışı’ için çok önemli bir adım atıldı. Ve ne yazık ki O, bu mutlu günü yaşamadan ölmüştü.
PKK: “PKK’nin tarihi misyonunu tamamladığını… PKK’nin örgütsel yapısının feshedilmesi ve silahlı mücadele yöntemini sonlandırması kararlarını alarak PKK adıyla yürütülen çalışmaları sonlandırdı.” diyen kararını Türkiye ve dünyaya duyurdu.
Ve 47 yıllık örgütünü kapattı!
Bu duyuru; dünyadan alkış, Türkiye halklarından büyük destek aldı.
Halkımız, yasama organı meclisin; hukuk-adaleti esas alarak hiçbir egoya yenik düşmeden, gereken demokratik yasları çıkarması ve uygulamasını da takip etmesini istemektedir.
PKK’nın ‘fesih’ ve silah bırakma kararlarını bazı Kürt-Türk sağ-sol grupları da beğenmediler, yanlış buldular ve eleştirdiler. Fakat (bence) çok cılız kaldılar.
Bir de aylarca: “Acaba Kürtlere ne ne verdiler/verecekler…? ” deyip ‘fos’ oldular. Şimdi yine ekranlardalar sayıları az ama sosyal medyanın güçlü kıldığı bu ‘provokatörler’!
Herkesin bildiği bu maşaların amacı: “Son Kürt ölünceye kadar savaş!”…. Yıllardır ellerine bir çubuk verilerek ekranlara çıkarlar.
Barış yerine; acı ve ölüm çoğaltan, kaynak kurutan savaşları istiyorlar
Çünkü, terörle beslenirler bu kara sicilli ırkçı-militaristler. Ve şimdi de ‘Barış’ olacak, hesap verecekler diye büyük bir korku içindeler.
PKK kendisini sonlandırırken yaptığı yorum ve özeleştiriyi, “Lozan” ve birkaç sözcüğe sığdırmışlar, bunlarla yatıp kalkıyorlar. Okusalar belki anlarlar çünkü PKK kuruluş gerekçesini-tarihçesini anlatmaktadır bu sözcüklerle.
Bunlar; yurdumuzda olup biten karanlık olayların bir kısmını görmüş, duymuş, çoğunun da ‘faili’ olmuşlardır.
Ve 16 yaşsındaki çocuğu tutuklayan ikimi ve aşağıdakileri iyi bilirler:
Türkler, Kürtler gibi birçok halkın ‘Türkiyeli’ olarak barış içinde yüzlerce yıl birlikte yaşadığını…
Emperyalist güçlerce işgal edilen vatanımızın, tüm halkların birlikteliğiyle kurtulduğunu…
Kürt nüfusun yoğun yaşadığı coğrafyalarda sürekli olarak sıkıyönetim ve olağanüstü hal uygulandığını… Ve yaratılan korku ikliminde gizli-karanlık güçlerle asimilasyona başlandığını…
Yüzyıldır Kürtlerin anadil ile kültür gibi temel insan haklarının yok-yasaklı sayıldığını…
Çocuk ve köy, kent, dağ, ova… isimlerinin yasaklanıp değiştirildiğini…
Binlerce köyün boşaltılıp-yıkılıp-yakıldığı ve binlerce faili meçhul cinayet işlendiğini…
İnsanlara dışkı yedirme dahil pek çok onur kırıcı söylem, eylem ve işkenceli ölümler yaşatıldığını…
Cezaevlerinin, özellikle de Diyarbakır cezaevinin faşist-zalim anlayışın nefret suçu işlemek için bir uygulama merkezi olduğunu…
Terör ve nefret dili eylemleri sonunda, insanların büyük korku ve acılar yaşadıklarını… Pek çok kişinin öldüğünü, sağ ve çaresiz kalanların ise göçe zorlandığını…
İşte böylesi bir iklimde kurulan PKK’nın direnmek için ‘dağa’ çıktığını…
Ve komşuluğu-kardeşliği-huzuru bitiren nice canımızı, kaynağımızı yok eden kanlı çatışmaların başladığını…
Çok iyi biliyorlar!
Evet, biliyorlar!
Fakat, ırkçılık yüzünden kör-sağır-dilsiz olmuşlar!
İşkenceci birer inkarcı oldukları için de suçlarını örten algılarlar üreterek yalan söylüyorlar.
Eğer sevgili Sırrı Süreyya Önder sağ olsaydı: barış için atılmış adımlar için çok çok sevinirdi.
Barış karşıtı militarist ırkçılara da:
“Lan bi susun, durun hele!”
Diyerek onlara en güzel cevabı verirdi.
Işıklar içinde uyu güzel insan! 😘🙏
Emin Toprak-DOSTÇA

Bingöl-Kiğı- Zeynelli Köyü’nde 19/03/1950’de doğdum.
Köyümde İlkokul (1957-1962)
Erzurum Yavuz Selim İlköğretmen Okulu (1962-1968)
İstanbul Atatürk Eğim Enst. Eğitim Bölümü (1973-1977)
ve Marmara Ün. PDR bölümü Lisans tamamlama…
5 yıl İlkokul Öğretmeni,
16 yıl Rehber Öğretmen,
19 yıl Eğitim Müfettişi olarak
Toplam 40 yıl çalıştım.
2013 yılında emekli oldum.
Emekli Matematik öğretmeni eşimle birlikte İstanbul’da oturmaktayız. 2 çocuk ve 2 de torunumuz var.
https://etoprak1950.blogspot.com/
Blogumda DOSTÇA yazılar yazıyorum.