Her niyeti iade eder tabiat:
Senin baktığın da sana bakar.
/Murathan Mungan
Her insan, yaşam boyu işinde-uğraşında; söz, ses, yazı, çizi, buluş, iyilik, kötülük… vb. eylem, söylem ve davranışlarda bulunur. İşte bu kısa-uzun süreçte her kimlik kendine özgü, her biri birer imza olan iz’ler bırakır ve bu izlerle tanınır, anılır olurlar.
Yaşam karşıtlıklar ve karşılıklar üzerine kurulmuştur. Karşıtlıklar, olup biten olayları, karşılıklar ise karşı tarafta bırakılan iz’leri sağlar, gösterir.
Yaşam, bir insanın zaman içinde doğal ve sosyal çevresiyle karşılıklı olarak etkileşimdir. Bu etkileşim sürecinde insanlar, doğaya ve sosyal çevreye imza atmış gibi iz’ler bırakır, o çevrelerden de iz’ler alırlar.
Herkes bulunduğu çevrede deneyimleyerek öğrenir, olgunlaşır, derinleşir, boyut kazanır ve kendine özgü davranışlarıyla “kendisi” olur. Sonra da kimliğini oluşturan bu izleri daha görünür/yaşanır kılmak için paylaşmak ister.
Çünkü paylaşmaktır bizleri farklı kılan ve var eden.
Her tanış olduğunuz kişi sizde, siz de onda bir iz bırakırsınız. Kimi iz’ler silinir gider daha gün son bulmadan. Kimi iz’ler de arkadaşlık, dostluk, yoldaşlık bağlarıyla düğümlenir ve bu bağ kalıcıdır, iki taraf çekip gitmeden terk etmez onları.
İnsanlık tarihi boyunca süregelen iz’leri üçe ayırabiliriz:
Birincisi; hemen o anlık olup-biten iz’lerdir.
Bu iz’lerin sahipleri sıradandır, hemen hiç dile gelmez, kök salmaz, solar, silinir, unutulur giderler.
İkincisi, çıkar için insanlığa savaş açan iz’lerdir. Bunlar; sömürür, yıkar, öldürür, büyük acılar yaşatır, böylece unutulmaz kılarlar kendilerini…
Bu iz’ler günah kokar, acı verir, üzer, inletir, içini oyar insanın, çağlar geçer unutulmaz.
Bu iz’lerle birlikte bu iz’lerin failleri de toplumsal belleğe kara bir leke olarak kazınır/yazılır hep lanetle anılırlar. Gerçekleri öğrenen fail yakınları da onları ve olanları utançla anar, bağlarından dolayı utanç duyarlar.
Üçüncüsü, demokrasi ve güven içinde, özgür, sağlıklı, mutlu bireylerin olduğu bir yaşam için… Kısacası, “insanlık” için verilen mücadele, yapılan iş, kazanım ve buluşlarla unutulmaz olan iz’leridir.
Bu iz’ler, insanlığın onur sayfalarında yer alır, yaşam, barış ve sevinç kokarlar, insanlara mutluluk ve coşku verir, çığlıklar attırırlar.
Bu iz’ler de o iz’i bırakanlar da çağlar boyu sevgi ve saygıyla anılırlar.
***
Her öznenin birer özelidir iz’ler.
İz’lerin bazı farklılıklarını belirtsem de genelde iç içe karışık yazdım onları. Muradım; herkesin yaşamdaki izlerini, arayıp bulması, ayna tutup bakmasıdır kendine…
İz’lerin oluşumunda etkili olan üç ana öge vardır: zaman, coğrafya ve insanlar. Demek ki zaman, coğrafya ve oradaki halkın ortaklaşa (kolektif) bir ürünüdür iz’ler.
Fakat!… Ne yazık ki, ‘resmi tarih’ bu ortaklaşa birlikteliği hep unutur:
Bu iz’leri, hep bir kişiye/güçlüye/kahramana özgü kılar.
(Ve bir hatırlatma daha): İz sahibi olan; kişi/güçlü/kahraman da çoğunlukla erkektir!..
Her toplumun en büyük korkusudur iz’siz olmak.
Budur geri kalmanın, yoksul olmanın asıl nedeni.
İz’sizlik, hiçlik duygusu verir ve o toplumu özgüvensiz kılıp, yalnızlaştırır.
Dünyada böylesi iz’siz toplumların çoğalmaması için; insan olmayı en üst kimlik sayan, insanı merkez alan anlayışların çoğalıp, buluşması ve iyiliklerin paylaşılması gerekir.
Çevre ve tüm insanlık için barış, demokrasi, özgürlük, mutlu bir yaşam sağlayabilen iz’ler önemli ve anlamlıdır. Sadece bir bölgeye bir kesime çıkar sağlayan uygulama ve iz’ler ise, diğer taraf için savaşlara, felaketlere, acılara kapı açar.
“Corona Virüs Olayı”
Dünyaya korku ve yılgınlık salıp, panik yaratan “Corona Virüs Olayı”…
İşte insanlık adına ortak çözüm gerektiren bir konu:
Bu olay; soy, sop, sınır tanımayan, seri ölümlere neden olan, ekonomilere diz çöktüren tüm dünyayı ve insanlığı karşısına alan ortak bir dert.
Yazı konumuza bir örnek olarak kabul edecek olursak, bu soruna çözüm olacak her çaba, her adım: insanlık için çok saygın bir iz bırakmış olacaktır tarihe…
Ve bu soruna çare olacak buluşlar, çağlar boyu anılarak, alkışlar alacaktır.
O halde İZ’lerin yerli ve milli olması değil, insani olması önemlidir.
Emin Toprak- DOSTÇA
Bingöl-Kiğı- Zeynelli Köyü’nde 19/03/1950’de doğdum.
Köyümde İlkokul (1957-1962)
Erzurum Yavuz Selim İlköğretmen Ok.(1962-1968)
İstanbul Atatürk Eğim Enst. Eğitim Böl.(1973-1977)
ve Marmara Ün. PDR bölümü Lisans tamamlama…
5 yıl İlkokul Öğretmeni,
16 yıl Rehber Öğretmen,
19 yıl Eğitim Müfettişi olarak 40 yıl çalıştım.
2013 yılında emekli oldum.
Halen emekli Matematik öğretmeni eşimle birlikte İstanbul’da oturmaktayız. 2 çocuk ve 2 de torunumuz var.
https://etoprak1950.blogspot.com/
Blogumda DOSTÇA yazılar yazıyorum.