Yazar: Ahmed Ekici

“Neden hep hüzünlüsün?” diye sordu biri. “Galiba başka bir şey olamadığım için” dedi diğeri. Gökhan Özcan Üzgün ve kararlı bir tabiatı beslemek göz kapaklarında… Niçin yaşanır öğrenip, nasıl yaşanır öğrenip kovalamak dalgın bir cehaletin peşini… Gözleri dünyaya demin açılmış gibi sanki ilk yaşını ertelemeli ve buna rağmen zamansız yaşamak… Kötü…

‘Vazgeçtiğin nokta vardığın noktadır’ Böyle bir hükümle başlayacak olmak, başlanabilecek ne bulunursa, ne anlama gelir veya gelmelidir? Rastgele birkaç soru bulsam ve savursam, bir cevap bilene çarpar belki diyerek ve bulsam üstelik cevap niyetine yan yana getirilmiş birkaç harf,cümle; yani soru sebebiyle düştüysem yüzümün üstüne, kaldırsın için veya bu sorular…

– İnsan bir kere ayrılır bir yerden ve bunun görünür olması şart değildir, yani ayaklar değildir sadece giden. Gitme fikri esaslıca düştü mü bir defa akla, bulunulan yer artık yabancıdır. İçerdeki sıcaklık hafifledi mi, bağlar zayıfladı mı eşyalar bile soğuk gelir. Adı anlam olan hiçbir şey eskiye işaret etmez, biten…

Ne Bileyim Ben Ne oldu! ‘Gayrı bize ar size selamet’ Bu söz nereden düştü dilime gecenin bilmem nesinde canıma yonga diye seçtiğim birkaç senelik meselede lüzumsuz bir merakın getirdiği bilgiden sonra? Öncesinde söylenen şeylerin işaretinde cimri davranması düşlenerek kurulmuş olması beni bu cümleye sürüklemiş olmalı. Yadırganmış bir şeye dair esaslı…