İnsani Nankörlük Bugün İstanbul’a döndüm. Hiç bitmeyecek gibi görünen şeyler ne de çabuk bitiyor. Kalmıyor. Bir aylık “upuzun” bir tatilin alışıldık sonu. Düzce-İstanbul arasındaki otobüs yolculuğum esnasında her zamankinden daha fazla düşünebileceğim çok müsait bir ortam vardı. Aklımdan aynı anda neler geçiyordu, şaşırdım. Hem gitmek istiyordum. Hem de bunun İstanbul’a…
Yorumlar kapalı