Bir gün değil, her gün!

Bildiğimiz üzere 3 Aralık Dünya Engelliler Günü. Engellilerin sorunlarına dikkat çekmek ve onları daha iyi anlayabilmek adına sadece bir gün hatırlıyoruz. Sonrasında tabii ki hiçbir şey yokmuş gibi hayatımıza devam ediyoruz. Maalesef onların kaderi olan engel sorunu bir gün değil ömrü boyunca sürüyor. Sosyal yaşamlarında, iş hayatında çok zor yer bulan ve çeşitli güçlüklerle karşılaşan engellilerin farkına varmamız, onlarla birlikte yaşadığımızı ve aynı duyguları da hissettiğimizi unutmamamız gerek. Sadece 3 Aralık Dünya Engelliler Günü’nde hatırlamak ve sosyal medyadan birkaç fotoğraf atmak ile olmaz.

Yaşamın her alanında, sokakta, okulda, iş yerlerinizde, dışarıda ve bulunduğunuz her yerde onların sorunlarına yardımcı olmak, çözüm üretmek, onlar için uğraşmalı ve hayatın bir kenarına onları atmamalıyız.

Engelliler günleri ve yerel yöneticilerin engelliler için sadece engelliler gününde engellilerin yanlarında nasıl bulunduklarını ve bazı engellilere engel olan olan çalışmalarından bahsedeceğim. Öncelikle yapılması gereken ve bazı ilgilendiren kısımları kısa ve öz söyleyecek olursak: Yerel yöneticiler, il ve ilçe belediyelerinin en çok ilgilenmesi gereken bazı durumlar vardır. Engelliler için belediye bir kaldırım üzerinde bir yol yapar ya da herhangi bir yerde sosyal alan inşa eder. Ancak bunlar, gerçekten engellinin kullanabileceği ne bir yol olur, ne sosyal alan olur. Ne de engelli bir bireyin rahat bir şekilde tek başına özgürce gezip dolaşabileceği bir yer olur. Belediyecilik anlayışında sadece yaptık oldu diye iş yapmamaları ve önemsemedikleri bariz açık ve nettir. Engelli vatandaşlarımızı 15 Ekim, 3 Aralık, 7-14 Ocak ve 15 Mayıs gibi engellilere özel günlerde yanında bulunuyormuş gibi yapmayın.

Yılın herhangi bir gününde de engelli vatandaşlarımıza onlar için ne yapılabilir, nasıl yapılabilir diye engelli bireylerle bir araya gelerek istişareler yapılmasını her fırsatta her an dile getirmişizdir. Şimdiki zamanlarda belediyeler engelliler gününe özgü bir program yapıyorlar ancak yapılan programdan engellilerin ne ailelerinin ne de kendilerinin haberi var. Sadece adı var filanca tarihte filanca günde şu saatte şurada şöyle bir program yapıyoruz veya engellilerimiz yapılacak programı gazeteden duyuyor. Sonra biz program yaptık engellilere diye boy boy fotoğraflar engellilerle ve aileleriyle gazetelerde çarşaf gibi yazılar ortaya çıkıyor. Herhangi bir belediye engellilere özgü şu programı yapmış, böyle hediyeler alındı örneği gibi üzerinden vatandaşlara engelliler için bir şeyler yapılmış imajı gösteriliyor bu da onları üzüyor. Çünkü ortada bir şey yok ama çarşaf gibi yazılar var. Neyse şimdi de dilerseniz yapılması gerekenleri yazalım.

Bir parti belediyesi fark etmeden öncelikle yapması gereken engelliler koordinasyon merkezini kurmalı, bu merkezlerde de engel gruplarına göre engelliler görevlendirilmeli ve engellilerin sorunları burada dinlenerek çözüme kavuşturulmalı. Birçok bölgede sorunlar neredeyse hep aynıdır. Engellilere sorulmadan yapılan çalışmalar doğru olmamakla beraber engellilere çeşitli ufak tefek zorluklar çıkarmaktadır. Günümüzde engelli bireylerin en büyük problemi iş gücü piyasasına katılamamak. İşsiz bir engelli birey ekonomik özgürlüğünü sağlayamadığı için toplum içinde de sorunlarla karşılaşmak zorunda kalıyor. Nitekim engellilerin iş gücü piyasasına belediyeler doğrudan dahil olarak engellilerin işe yerleşme süreciyle alakalı çalışmalar yapıp, engellilerin ekonomik özgürlüklerini sağlamasına da destek olabilirler. Engellilerimizin ve ailelerinin bir diğer problemi de engelliliğin getirmiş olduğu hak ve menfaatleri yani kendilerine özgü çıkan yasayı bilmemeleri de engelli ve ailelerinin mağdur olması olabiliyor. Belediye bünyesinde kurulacak olan koordinasyon merkezinde engellilere ve ailelerine engellilerin yasalarıyla alakalı bilgiler verilebilir ve böylece bilinçlenmeleri de sağlanır. Engelli bireylerimizin bir diğer problemi de sokaklara özgürce çıkıp gezememek. Çünkü sokaklar gerçekten güvensiz olup engelli sokakta başıma bir şey gelir mi? diye tedirginlik içine girip sokağa çıkmaktan vazgeçiyor. Bu da evlerinde farklı nedenlerden dolayı kapalı kalan engellilerinde psikolojilerine yansımaktadır. Belediyenin hizmetleri için de evinde herhangi bir sebeple dışarıya çıkamayan engellileri tespit edip topluma entegre etmek fayda sağlar. Daha düzgün yollar yapıp, düzgün kaldırımlar inşa edip olur olmaz yere dubalar veya çöp konteynırları koymamakla bir nebze de olsun ilk adım atılabilir.

Görmedim, duymadım, bilmiyorum demeyin onlar gerçekten ya göremiyor ya duyamıyor ya da toplumdan bu sebeple dışlanıyor. Onların da bizim gibi bir eksikliğinin olmadığını ve farkında olmasını hissettirmemiz gerekir. Onları sadece engelliler gününde hatırlamayalım. Çevrenizde, okulunuzda, iş yerlerinizde onları görmezden gelmeyin. 

Yetkililer duyacak ve engellilere doğru hizmet vermek için harekete geçeceklerdir. Siz değerli engelli arkadaşlarım 3 Aralık Dünya Engelliler Günü’nü en içten dileklerimle kutlarken gerçekten engellilerimizin sorunlarının  kısa zaman içinde çözüldüğünü görmeyi diliyorum.