"Enter"a basıp içeriğe geçin

Kategori: Felsefe

Diyanetin Atatürk’süz Hutbesi

Bilindiği üzere geçtiğimiz hafta 30 Ağustos Zafer Bayramı cuma gününe denk gelmesi nedeniyle Diyanet İşler Başkanlığı cuma hutbesini, bu büyük zaferimizi anlatmak üzerine yazmış ve tüm camilere göndermişti. Cami imamlarımız son derece güçlü hitaplarla bu coşkuyu anlatırlarken bu zaferin kazanılmasında en önemli pay sahibi ve düşmanın yurttan nasıl atılacağı konusunda…

Yorumlar kapalı

Yeni parti gerekli mi?

Türkiye’de kafası esen, canı sıkılan, partisine küsen, kendisinden başka doğru görmeyen, velhasıl şartları tutan, isteyen herkes parti kurabiliyor. Yanlış anlaşılmasın partiye karşı değilim ancak ne var ki tüzüklerini incelediğimizde birbirinin fotokopilerini alıp çoğaltmışlar dersek abartmış olmayız. Araya bir iki süslü cümle yerleştirip yeni diye sunmak argo tabirle “anasını boyayıp babasına…

Yorumlar kapalı

İlk İnsan

     Yaratıcı insanoğlunu yarattığı gün,      “Git! ”      “Altından ırmaklar akan bahçelerde gez dolaş. Gönlünce eğlen. Yarattığım şaheseri gör. Büyüklüğümü hisset, sana verdiğim nefes için şükret. Verdiğim yetenekleri fark et. Tecrübe et,”    “Yarattığım dünyada sen de işe yarar dokunuşlar yap.”     “Yalnız şu ağaçtan uzak dur.”  Dedi.       İnsanoğlu adına cennet…

Yorumlar kapalı

Ah Siz Zavallılar!

Haklıyız, haklı çıkmak zorundayız düşüncelerimizi sadece haklı olmak üzere kuruyoruz çoğumuz. İnsanları dinlemek bile istemeyecek kadar haklıyız. Bizim düşüncelerimizin çok büyük bir kalkanı var çünkü. Bu kalkana kibir ismini vermişler yıllar yıllar önce.  Çağımızda kibir insanları başkalaştırmakla kalmıyor, kibir insanları yaratıyor adeta. Kibir insanlarını detaylıca incelemek lazım. Kimdir bu kibir insanları? Genellikle ruhları dünyanın hayal denizi…

Yorumlar kapalı

Hasret…

Merhaba! Neredeyse iki ay aradan sonra tekrar kalemi elime aldım ve konum hasret adı altında, yaşayan ruhumuzdaki boşluk… İnsanların hayatlarına yön veren duygu ve düşünceleridir. His ve fikir olarak insanlar akıllarını kullanarak ve hissederek hayatlarına devam ederler. Beyin ve kalp genel sağlık ihtiyaçlarının dışında manevi olarak da insanın sağlığını kontrol…

Yorumlar kapalı

Eğitilemeyen eğitim sistemi

Uzun bir aradan sonra göz açıp kapayana kadar geçti onca zaman. Geride bıraktıklarımızın özlemi dışında bir sıkıntımız yok çok şükür. Çocuklar yeni okullarına, biz yeni memleketimize alışmaya başladık. Alışmaya çalıştığımız en önemli konulardan biri de Türkiye’deki eğitim sistemi. Daha doğrusu oturtulamamış eğitim düzeni…

Uzun okul saatleri ve sonrasında kurslar, en tuhafı ise cumartesi okulun olması. Sanki bunlar 9-10 yaşlarında çocuk değil de yarışmalara hazırlanan yarış atları. O kurs senin, bu sınav benim koşturup duruyorlar. 5. Sınıfa giden bir çocuğun, özellikle vurguluyorum “bir çocuğun” akşam eve gelmesi saat beşi buluyor. Ve ödevdi, test kitaplarıydı derken yatağa zor düşüyor, hayatından koca bir gün eksiliyor.

Anlayamadığım şey ise, bu yaştaki çocuklar ne zaman sokağa çıkıp saklambaç oynayacak? Ne zaman bahçedeki kediyi sevip, arkadaşlarıyla top koşturacak? Küçücük çocukları okuldan soğutmak için her önlem alınmış mı dersiniz?

“Bu kadar uzun okul saatleri ve neden hafta sonu okul var?” diye sorduğum zaman ise cevaplar hep aynı: “Müfredata yetişemiyoruz” diyor yetkililer. Buradan Millî Eğitim Bakanlığı’na seslenmek istiyorum: Bu nasıl bir müfredatt ki, bu yaştaki çocuklara zaman bırakılmıyor?

Oysa bizler böylemi büyüdük? Okuldan gelir gelmez atardık kendimizi sokağa. Yağ satardık, bal satardık ama “Çok dersim var!” Diye ağlamazdık. Yakan top oynar, saklambaç oynar “Haftaya deneme sınavı var” diye strese girmezdik. Cumartesi okula değil, şehire kurulan panayırlara ve pikniklere giderdik. “Yarın okul var” diye sıkıntıdan uykumuz kaçmaz, aksine önlüklerimiz baş ucumuzda yatardık… Biz okulu, okul da bizi severdi inanın!

9-10 yaşlarında “Hangi okula puanım yetip girebiliriz?” diye değil, “Öğretmenin gözüne nasıl girebiliriz?” diye düşünürdük.

O yaşta sırtımıza dağlar kadar yük yüklenmezdi bizim. İçi kitap dolu çanta ağırlıktan belimizi bükmezdi taşırken. Çünkü biz çocuktuk, tek derdimiz sarı saçlı bebekler, siyah beyaz lastik toplardı. Sahi ne yaptınız bu çocuklara böyle? Onların elinden çocukluklarını aldığınız için mutlu musunuz? Çocuklarınız mutlu mu?

İşin komik tarafı ise aileler gayet memnun hayatlarından. Aman boş zamanları kalmasın da başları ağrımasın diye, o ders senin, bu kurs benim sürüklüyorlar çocukları. Edebiyatı, matematiği tamam da çocuk olmayı ne zaman öğrenecekler? Hayvanları sevmeyi, doğayı korumayı, merhametli olmayı kitaplardan mı okuyacak bu çocuklar? İnsan olabilmeyi hangi kitapta bulacaklar?

Yapmayın! Bu yaştaki çocuklarınıza bunu yapmayın! Almayın ellerinden çocukluklarını, kimsenin de almasına izin vermeyin! Bırakın çocuk olsunlar, tıpkı gerektiği gibi… Bu anlayamadığım müfredatlarınızı lütfen daha iyi gözden geçirin. Ne yaparsanız yapın ama çocukların çocuk olmalarını engellemeyin!..

O koşuşturmalarda ne çocukluklar, ne çocuklar kayboluyor farkında mısınız? Her yaşın ayrı güzelliği vardır. Bu yaştaki çocukların tek derdi ders olmamalı, alacağı notun hesabı olmamalı!..

Bunları şikâyet olsun diye yazmıyorum. Aksine unuttuğunuz çocukları hatırlamanız için yazıyorum. Şimdi diyeceksiniz ki: “Bütün bunlar, onların iyiliği ve geleceği için.” Hayır, bütün bunlar sizin olmasını istediğiniz çocuk modeli için.

Onlara sormadan, yaşadıkları masal dünyalarından koparıp, hayallerini ve oyunlarını ellerinden almak mı gelecek hazırlamak? Kim olduk biz böyle? Hani yüreklerde yaşayan bir çocuksa

Yorumlar kapalı

Gelin Canlar ”Bir” Olalım

Bildiğiniz üzere bugüne kadar olan yazılarımın temelinde, özelde ülkemizin, genel anlamda ise ümmetin felahı için tek şiar olarak yekvücut olunması gerektiğini işlemeye çalıştım. Bu karanlıklardan ancak birbirimize tutunarak çıkılacağını, batı aklı tarafından cetvelle çizilen sınırların bizleri ayıramayacağını defalarca dile getirdim. İslam âlemi üzerindeki zifiri karanlığın, üzerimize serpilen ölü toprağının ancak…

Yorumlar kapalı

IKBY Referandumu ve Barzani

Irak’ta Saddam Hüseyin rejimini deviren ABD işgali sonrası ülkenin yeni Anayasası 2005 yılında kabul edildiğinde, Kerkük ve diğer “tartışmalı” bölgelerin akıbeti 31 Aralık 2007 tarihine kadar yapılacak bir referanduma bırakılmış, ancak söz konusu referandum bir türlü yapılmamıştı. Denge ve zemin oluşmasını bekleyen Irak Kürdistan Bölgesel Yönetimi (IKBY),  yıllar sonra bağımsızlık…

Yorumlar kapalı

Neler Oluyor Bize?

Geçmişten bu yana, Türkiye’de ne zaman ortalık karıştırılmaya çalışılsa, ya laiklik ya din elden gidiyor diye bir heyula ortada dolaştırılır. Bu kimi zaman Kubilay’ı şehit eden bir meczup tarafından gerçekleştirilir, kimi zaman başörtüsü ile sorunu olan bir ‘‘sapık’’ tarafından. Kimi zaman da milletin giyim tarzına müdahaleyi kendine görev edinmiş bir…

Yorumlar kapalı

Hoşça kalsın yüreğiniz

“Vedalar, gözüyle sevenler içindir. Çünkü gönülden sevenler ayrılmaz…” Hz. Mevlâna Bu yüzden hiç sevmem veda etmesini. Ayrılık zamanı geldiyse eğer, bize sessizce gitmek yakışır bu şehirden. Koskoca yirmi yılın ardından el sallamakmış bizim payımıza düşen… Bugün beni ben yapan değerlerle birlikte “hoşça kal!“ diyorum bu şehre. Her ne kadar adı…

Yorumlar kapalı